دیدگاه بانو:
سخنرانی اخیر عباس ستانکزی، معین سیاسی وزارت خارجه طالبان درباره بیعدالتی در برابر زنان بازتاب گستردهای داشت. رسانههای زیادی به آن پرداختند و افراد زیادی آن را تحلیل کردند.
زلمی خلیلزاد، معمار اصلی بازگرداندن طالبان به قدرت که با شعار «طالبان تغییر کرده» جهان را فریب داد و حکومت جمهوری مبتنی بر قانون را به یک گروه تروریست آدمکش سپرد، با آب و تاب غیر قابل توصیف، این سخنان ستانکزی را چراغ راهنمای تغییر در رویکرد طالبان خوانده و با خوشبینی شیطنتآمیز گفته که انتظار میرود از بهار، دانشگاه و مکتب به روی دختران باز شود.
برخی رسانههای بینالمللی نیز فریفتهای سخنان پوپولیستی معین سیاسی وزارت خارجه طالبان شدهاند: رویترز آن را یکی از شدیدترین انتقادات از سیاستی خوانده که به انزوای بینالمللی طالبان کمک کرده، سیانان نیز سخنان ستانکزی را «انتقاد عمومی نادر از سیاست» هیبتالله آخندزاده توصیف کرده و اکونومیست تایمز نیز گفته که اینبار ستانکزی بهطور مستقیم هیبتالله آخندزاده را مخاطب قرار داد و از او خواست سیاستهای خود را تغییر دهد.
به باور ما، سخنان ستانکزی چیز جدی و قابل توجه نیست. تنها ویژگی آن این است که این مقام طالبان برای جلب توجه عمومی و در شرایطی که وضعیت به ضرر طالبان در حال تغییر است، تلاش میکند بگوید: «تغییر کرده است.»
این سخنان نه بر رهبر تندرو طالبان تاثیر دارد و نه هم تغییری در وضعیت عمومی ایجاد خواهد کرد.
اول اینکه تیم اصلی حاکم هرگز زنان را مستحق برخورداری از حقوق انسانی نمیدانند.
دوم اینکه، حتا افراد مثل ستانکزی خواهان فراگیر شدن آموزش نیستند؛ زیرا محروم ساختن زنان تنها ریشه جنسیتی ندارد، بلکه این مسئله منافع قومی گروه حاکم بر قدرت را تامین میکند و از همین رو بسیاری از فعالان زن پشتون در سه سال گذشته بیشتر مصروف سفیدنمایی طالبان بودند تا تامین حقوق زنان.
سوم، بر فرض محال که اجازه آموزش برای زنان صادر شود، با محتوا و شیوهی کنونی نه تنها برای زنان مفید نیست، بلکه برای کلیت جامعه افغانستان مضر نیز میباشد؛ زیرا مراکز آموزشی کنونی با این محتوا و آموزگاران، بیشتر به مراکز تربیت تروریستی شباهت دارند تا مکتب و دانشگاه.
حضور دختران در این مراکز، مصداق کامل ضربالمثل «از زیر باران به زیر ناودان رفتن» است.